Rodzaje śrubunków grzejnikowych dostępnych na rynku
Śrubunek do grzejnika stanowi kluczowy element łączący grzejnik z instalacją centralnego ogrzewania. Producenci oferują głównie dwa typy: śrubunki proste oraz kątowe, które różnią się sposobem podłączenia. Śrubunki proste montuje się bezpośrednio w linii rurociągu, natomiast kątowe umożliwiają skręcenie o 90 stopni.
Materiał wykonania determinuje trwałość całego połączenia. Mosiężne śrubunki charakteryzują się najwyższą odpornością na korozję i działanie wysokich temperatur. Stalowe wersje kosztują mniej, ale wymagają dodatkowej ochrony antykorozyjnej w niektórych instalacjach.
Wymiary gwintów to kolejny istotny parametr wyboru. Standard europejski przewiduje gwinty 1/2″, 3/4″ oraz 1″ w zależności od mocy grzejnika. Większe grzejniki o mocy powyżej 2000W wymagają zwykle połączeń 3/4″ dla zapewnienia odpowiedniego przepływu.
Dodatkowe funkcje obejmują możliwość regulacji oraz odcinania przepływu. Niektóre modele zawierają wbudowane zawory termostatyczne lub kulowe. Te rozwiązania eliminują potrzebę montażu dodatkowych elementów w instalacji.
Parametry techniczne przy doborze śrubunka
Ciśnienie robocze instalacji określa wymaganą wytrzymałość śrubunka. Standardowe modele wytrzymują ciśnienie do 10 barów, co wystarcza w większości domowych instalacji. Przemysłowe zastosowania mogą wymagać wersji wzmocnionych do 16 barów.
Temperatura robocza wpływa bezpośrednio na wybór materiałów uszczelnień. Typowe śrubunek do grzejnika (onninen.pl/produkty/srubunek-do-grzejnika) pracuje w zakresie od -10°C do +110°C. Instalacje wysokotemperaturowe powyżej 90°C wymagają specjalnych uszczelek EPDM.
Przepływ nominalny mierzy się w litrach na minutę przy określonym spadku ciśnienia. Grzejniki o mocy 1000W potrzebują przepływu około 43 l/h przy spadku temperatury 20K. Każdy śrubunek musi zapewnić ten parametr bez nadmiernych strat hydraulicznych.
Współczynnik Kv określa przepustowość śrubunka przy spadku ciśnienia 1 bar. Wartość ta powinna być co najmniej o 20% wyższa od wymaganego przepływu obliczeniowego. Zbyt mały współczynnik powoduje zwiększenie oporów i pogorszenie efektywności grzania.
Montaż i podłączenie śrubunków grzejnikowych
Przygotowanie instalacji rozpoczyna się od spuszczenia wody i oczyszczenia gwintów. Wszystkie powierzchnie gwintowane wymagają dokładnego usunięcia pozostałości kleju lub uszczelniaczy. Nowe gwinty należy sprawdzić pod kątem zgodności z wymiarami śrubunka.
Proces montażu wymaga zastosowania odpowiedniego uszczelniacza gwintowego. Pasta uszczelniająca nadaje się do połączeń demontowanych, natomiast taśma teflonowa sprawdza się w montażach stałych. Liczba zwojów taśmy zależy od średnicy gwintu – dla 1/2″ wystarcza 8-10 zwojów.
Dokręcanie śrubunka wykonuje się kluczem odpowiedniej wielkości bez nadmiernej siły. Moment dokręcający nie powinien przekraczać 40 Nm dla gwintów 1/2″ oraz 60 Nm dla 3/4″. Przekroczenie tych wartości może spowodować pęknięcie korpusu grzejnika.
Sprawdzenie szczelności następuje po napełnieniu instalacji i osiągnięciu temperatury roboczej. Każde połączenie należy skontrolować wzrokowo oraz dotykově. Ewentualne przecieki wymagają natychmiastowego naprawy poprzez dodatkowe dokręcenie lub wymianę uszczelnienia.
Najczęstsze problemy i sposoby ich rozwiązania
Przecieki stanowią najczęstszy problem eksploatacyjny śrubunków grzejnikowych. Przyczyny obejmują zużycie uszczelek, nieprawidłowy montaż lub przekroczenie parametrów roboczych. Wymiana uszczelki rozwiązuje problem w 80% przypadków przy zachowaniu oryginalnych wymiarów.
Zablokowanie mechanizmu regulacji występuje szczególnie w instalacjach z niefiltrowaną wodą. Osady żelaza i kamienia blokują ruchome elementy śrubunka. Demontaż i oczyszczenie w roztworze kwasu cytrynowego przywraca pełną funkcjonalność.
Korozja wewnętrzna dotyka głównie śrubunki stalowe w instalacjach otwartych. Tlen rozpuszczony w wodzie powoduje utlenianie powierzchni i zmniejszenie przekroju przepływu. Profilaktyka obejmuje stosowanie inhibitorów korozji oraz okresową wymianę wody w instalacji.
Nieszczelność gwintu może wynikać z nieprawidłowego doboru uszczelniacza lub uszkodzenia powierzchni gwintowanej. Ponowne uszczelnienie wymaga całkowitego oczyszczenia gwintu i zastosowania nowego materiału uszczelniającego. W przypadku uszkodzenia gwintu konieczna jest wymiana całego elementu.
